Nasze prawa
Planowana liczba odbiorców: 25 osób- jedna grupa przedszkolna, 5-6 latki Czas trwania: 50 min
Cele ogólne
- Zapoznanie z ideą praw przysługujących każdej istocie ludzkiej
- Rozwijanie postawy tolerancji dla inności
- Zaznajomienie z rożnymi sposobami pokojowego rozwiązywania konfliktów oraz pokonywania negatywnych emocji
Metody
- podające
- ćwiczeniowe
- refleksyjne
Przygotowania
Potrzebne materiały:
piłeczki (zielona i czerwona), duży rysunek kuli ziemskiej, mapa świata, zdjęcia przedstawiające dzieci, wiersz o prawach dziecka, kolorowanki przedstawiające różne prawa, opowiadanie, gazety, koszyk, brokat, 2 lalki,
Opis metodologii działań
| Czas | Działanie osoby prowadzącej - opis | Działanie dzieci | Jakie metody zostaną zastosowane? | Jaki jest cel edukacyjny? Czego odbiorcy się nauczą? | Potrzebne materiały |
|---|---|---|---|---|---|
| 2 min | Osoba prowadząca zaprasza dzieci, aby stanęły w kole i wzięły się za ręce. Metodą echa uczy je krótkiego wierszyka. Mówi wiersz razem z dziećmi i demonstruje czynności: podnoszenie rąk do góry, potem w dół, wciąż trzymając się za ręce sąsiadów, potem ściskanie się lekko za dłonie. | Dzieci uczą się wierszyka, ilustrują go ruchem, witają się z innymi dziećmi. | Zabawa na powitanie | - wprowadzenie do tematu - aktywne włączenie do zabawy wszystkie dzieci - wprowadzenie nastroju jedności i poczucia, że nie jesteśmy sami |
tekst wierszyka (zał. 1) |
| 5 min | Zabawa „Jestem podobny do Ciebie, różnię się...”. Komentarz osoby prowadzącej: Widzicie, że wszyscy tutaj jesteśmy do siebie podobni, ale też się różnimy pod wieloma względami. Spójrzcie teraz na te zdjęcia. (kolejne zadanie) |
Dzieci wskazują podobieństwa i różnice w porównaniu do innych dzieci | Zabawa integracyjna | Uświadomienie dzieciom, że pod niektórymi względami różnimy się od siebie, a pod innymi jesteśmy podobni. Wprowadzenie do kolejnej zabawy. |
piłeczki |
| 7 min |
Zabawa „Mapa świata”. Osoba prowadząca rozdaje zdjęcia dzieci o różnym kolorze skóry, starsze, młodsze, z niepełnosprawnościami, chłopcy, dziewczynki... Prosi, aby każde dziecko przykleiło zdjęcie na mapie świata - w miejscu skąd jego zdaniem może ono pochodzić (nie sugerujemy miejsca), następnie zadaje pytania: |
Dzieci kładą na mapie fotografie. Starają się zrozumieć, że wszyscy, mimo różnic mamy takie sama prawa. | Praca z mapą świata. Rozmowa kierowana. | Uświadomienie dzieciom, że pomimo różnic między ludźmi, wszyscy mamy takie same prawa. Kształtowanie postawy tolerancji wobec inności. | fotografie dzieci, mapa świata |
| 7 min | Wiersz o prawach dziecka (zał. 2). Osoba prowadząca czyta wiersz, ilustruje go obrazkami przedstawiającymi prawa, o których jest mowa w wierszu; zadaje pytania: - Czy słyszałyście o prawach dziecka? - O jakich prawach mówi wiersz? - Czy zgadzacie się z nimi? |
Dzieci wysłuchują wiersza, biorą udział w rozmowie. | Metoda podająca wiersz. Rozmowa kierowana. | Zapoznanie dzieci z ich prawami. | tekst wiersza (zał.2), obrazki „prawa dziecka” |
| 5 min | Osoba prowadząca przygotowuje kolorowanki, kredki, prosi dzieci aby pokolorowały starannie rysunki przedstawiające w schematyczny sposób prawa dziecka. | Dzieci losują kolorowanki, kolorują. | Ćwiczeniowa | Utrwalenie praw dziecka. | kolorowanki, kredki |
| 2 min | Osoba prowadząca wspólnie z dziećmi omawia kolejno pokolorowane rysunki i prosi aby dzieci ułożyły swoje rysunki w postaci promieni słonecznych wokół dużego obrazka kuli ziemskiej. | Dzieci tworzą promienie z kolorowanek wokół kuli ziemskiej. | Zadaniowa | Unaocznienie dzieciom mnogości praw, ich uniwersalności oraz tego, że należą się każdej istocie ludzkiej. | duży rysunek kuli ziemskiej, pokolorowane rysunki |
| 5 min |
Zabawa ruchowa „Podaj dalej”. |
Dzieci podają sobie kolejno piłkę. | Zadaniowa Rozmowa kierowana |
Przerwa ruchowa w trakcie zajęć. Wprowadzenie do kolejnego zadania – sprowokowanie odpowiedzi na pytania: Jak się bawiłyście/ Jak powinny się bawić dzieci? (zgodnie, bezpiecznie) |
piłka |
| 7 min | Osoba prowadząca czyta dzieciom opowiadanie, przedstawiając dwie lalki (zał. 3). Zadaje pytania: - Jak zachowywała się Youshini, gdy była zezłoszczona? - A jak Ania? Osoba prowadząca mówi: Chciałabym abyście zapamiętały, że złość jest naturalną emocja każdego człowieka. Każdy się złości i z różnych powodów, i jednocześnie ważne jest, w jaki sposób będziemy naszą złość wyrażać. -Jak czuły się osoby, na które Ania się zezłościła? Komentarz osoby prowadzącej: Kiedy jesteśmy zezłoszczeni i będziemy reagować agresją, możemy zrobić coś, co może kogoś zranić, zasmucić. Musimy się wtedy zastanowić, czy nasze zachowanie nie krzywdzi drugiej osoby i nie łamie jej praw. - Jakie prawa człowieka łamała Ania, reagując agresja na złość? - A Wy co robicie, gdy się złościcie? - Przypomnijcie, co robiła Youshini, kiedy była naprawdę zezłoszczona? - A co Ania postanowiła robić ze swoja złością, gdy poznała krótką historię z kraju Youshini? Komentarz osoby prowadzącej: Chciałabym, abyście zapamiętały, że kiedy się złościcie możecie po prostu powiedzieć o tym tej osobie na którą się zezłościliście, albo mamie lub pani w przedszkolu, które na pewno Was wysłuchają. |
Dzieci słuchają opowiadania, odpowiadają na pytania, podają przykłady, w jaki sposób można opanować złość/ bezpiecznie ją wyrażać. |
Podająca: Opowiadanie |
Uświadomienie dzieciom, że mają prawo do wyrażania złości ale w odpowiedni sposób. | treść opowiadania, dwie lalki |
| 3 min | Zabawa „Wrzuć kulę”. Osoba prowadząca rozdaje dzieciom kawałki gazet, które mają zgnieść jedną dłonią, robiąc kulkę. Następnie dzieci ustawiają się w pewnej odległości po kilka osób wokół dużego koszyka, do którego mają wcelować papierowe kule. Gdy im się uda, kolejne dzieci próbują wrzucić swoje kulki. Reszta dopinguje wybrane osoby. |
Dzieci robią z papieru kulkę jedną dłonią. Celują kulką do koszyka. |
Zadaniowa | Rozładowanie emocji i energii dzieci podczas gniecenia gazet i rzucania kulkami. Ćwiczenie rozładowywania agresji bezpiecznie dla innych. |
gazety, koszyk |
| 3 min |
Zabawa „Magiczna kula”. |
Dzieci skupiają się, czekają cierpliwie, wymyślają samodzielnie życzenie dla siebie lub innych | Refleksyjna | Wyciszenie grupy. Zachęcanie dzieci do zrobienia czegoś dobrego dla innych. Ugruntowanie refleksji nt. praw dziecka/ człowieka. |
brokat |
Opracowały: Agnieszka Stasiak, Anna Kozłowska (Przedszkole nr 74 we Wrocławiu)
Uwagi:
Opowiadanie i rozmowa z dziećmi na temat radzenia sobie ze złością, będą miały swoją kontynuację w kolejnych zajęciach dotyczących rozwiązywania konfliktów oraz komunikowania sowich emocji, nazywania swoich uczuć, nastrojów.
Będziemy także kontynuować zajęcia przedstawiające dzieciom Japonię, którą będą poznawać z dziewczynka z opowiadania - Youshini.
Załączniki
Załącznik 1
Stoimy ramię przy ramieniu,
Możemy być wielcy w oka mgnieniu,
Możemy być też mali,
Ale nigdy nie będziemy sami!
Załącznik 2
Mały człowieku! To nie zabawa –
Masz prawo wiedzieć, jakie masz prawa
Na samym wstępie uwierz z ochotą
Że jesteś małą ludzką istotą
Masz prawo wzrastać w górę, by w końcu
Tak jak roślina wspiąć się ku słońcu
Twój kolor skóry, pleć i wierzenia
To dla nikogo nie ma znaczenia
Gdy już nie mieszkasz z tatą lub z mamą
Możesz oboje kochać tak samo
Nikt nie ma prawa, starszy czy młody,
Czytać twych listów bez twojej zgody.
Nikt nie ma prawa bić cię, wyzywać,
Szturchać, obrażać lub ci ubliżać
Kiedy medycznej szukasz opieki,
Masz prawo dostać pomoc i leki
Musisz mieć także czas na zabawę.
Bo odpoczynek jest twoim prawem
Jeśli zaznajesz krzywdy, przemocy,
Możesz natychmiast szukać pomocy
Możesz się uczyć i bez wątpienia
Rozwijać talent i uzdolnienia
By nikt tych praw się łamać nie ważył
Rzecznik Praw dziecka stoi na straży.
Załącznik 3
„We Wrocławiu mieszkały dwie dziewczynki, Ania i Yoschini.
Ania, kiedy się nie denerwowała była miłą dziewczynką , ale wystarczyło, że ktoś ją niechcący potrącił, albo mama powiedziała, że nie kupi jej kolejnej zabawki, wpadała w straszną złość, wrzeszczała, piszczała, tupała nogami.
Druga miała na imię Yoshini, urodziła się w Japonii stąd jej niezwykle imię (wskazanie na mapie gdzie leży Japonia). Kiedy się zezłościła, nie krzyczała, ale po prostu mówiła, co ją zdenerwowało. Dziewczynki się różniły, ale również bardzo się lubiły.
Któregoś dnia Ania była bardzo rozgniewana bo pani w przedszkolu nie pozwoliła jej zjeść batona tuż przed obiadem. Dziewczynka ze złości potargała rysunek kolegi, rozsypała kredki, w zabawie popychała dzieci i głośno krzyczała brzydkie słowa. Wówczas Yoshini opowiedziała jej historię ze swojego kraju, Japoni.
- W każdym z nas drzemie mały robaczek. Tylko od nas zależy, jaki on jest. Jeśli go dobrze traktujesz jest miły i ciągle śpi. W dziecku, które złości się, krzyczy, żyje niedobry robak. Jeśli jednak tylko chcesz możesz ze swoim robakiem zawrzeć pokój.
- W jaki sposób? - zapytała Ania.
- Ja kiedy jestem naprawdę zezłoszczona, zawsze liczę do 5 i złość zawsze przechodzi, wtedy mój robak jest zmęczony i śpi – odrzekła Yoshini. Ania zrozumiała - ten dziwny robak który w nas śpi, podpowiada złe zachowania.
- Ja będę tańczyć! - oświadczyła Ania. Przecież tańczący robak jest lepszy niż rozłoszczony.
A ty, w jaki sposób uspokajasz swojego robaka?