Osoba prowadząca tłumaczy dzieciom przebieg zabawy oraz współuczestniczy w niej.

Nauczyciel/ka tłumaczy pojęcie 'emocje': Emocje to coś, co rodzi się w naszych głowach, w naszym ciele poprzez różne sytuacje; odczuwamy je w naszych sercach. Emocje nie są ani dobre, ani złe, bo każdy ma prawo czuć się szczęśliwy, smutny, zły itd.

Nauczyciel/ka pyta dzieci: Kiedy czujecie się szczęśliwi/e? Kiedy odczuwacie złość? W jakich sytuacjach odczuwacie strach? Kiedy jesteście smutni , kiedy jesteście smutne?

Nauczyciel/ka informuje, że te emocje czują wszyscy ludzie, na całym świecie, bez względu na kraj w którym mieszkają, kolor skóry etc.

Uczenie akceptacji własnych i cudzych emocji

Budowanie poczucia wspólnoty z innymi ludźmi na świecie w oparciu o podobieństwa

Nauczyciel/ka mówi, że nasze uczucia są jak pogoda – zmieniają się.

Tłumaczy przebieg zabawy. Nauczyciel/ka pokazuje dzieciom przygotowane wcześniej emblematy: słońce (radość), deszcz (smutek), piorun (złość), czarne chmury (strach).

Nauczyciel /ka gra na tamburynie w różnym tempie (szybko-wolno), dzieci poruszają się w grany rytm (bieg-chód). Na przerwę w graniu dzieci zatrzymują się, patrzą na uniesiony przez nauczyciela/kę symbol i pokazują emocję na swojej twarzy i swoim ciałem.

Nauczyciel/ka podkreśla, że wszyscy czujemy te emocje – płaczemy, gdy się boimy gdy jesteśmy w niebezpieczeństwie, lub smucimy gdy coś straciliśmy lub gdy coś boli – chłopcy tak samo jak dziewczynki, złościmy się – kiedy czegoś ważnego dla nas nie dostajemy, złość pomaga nam postawić granice lub wprowadzić zmianę – dziewczynki tak samo jak chłopcy, ważne, abyśmy te uczucia potrafili okazywać bez przemocy – nie ingerując w dobro drugiej osoby (np. nie bijemy, gdy się złościmy, ale też nie skaczemy po kimś z radości).

Nauczyciel/ka tłumaczy przebieg zabawy. Dzieci tworzą koło i wszystkie zwracają się w prawą stronę (tak, by widzieć przed sobą plecy kolegi/koleżanki). Otrzymują od nauczyciela/ki białą kartkę i kredkę. Kartę przyczepiają na plecy osobie stojącej przed sobą (do przyczepienia kartki na plecach służy taśma dwustronna). Przy muzyce relaksacyjnej rysują na kartce znajdującej się na plecach partnera/ki różne wzory.

Nauczyciel/ka po skończonej zabawie pyta o emocje odczuwane podczas masażyku (Jak podobała wam się zabawa? Jak się czuliście? Komu było wam miło a komu nieprzyjemnie? Kiedy było wam miło, a kiedy nie? A czy ktoś się bał? A komu było smutno? Czy ktoś się złościł? A kogo ta zabawa cieszyła? )

Nauczyciel/ka zwraca uwagę dzieciom, że zawsze, gdy coś robimy w relacji, to druga osoba zawsze jakoś na to reaguje, jakoś to na nią wpływa – możemy mieć np. dobre intencje, a nasze działania mogą kogoś złościć. Jest to szczególnie ważne omówienie, jeśli jakieś dziecko nie czuło się dobrze w zabawie – trzeba być uważnym, aby to usłyszeć i pozwolić te emocje dziecku wyrazić.

Po skończonej zabawie wyrażają w sposób werbalny swoje emocje (odpowiadają na pytania nauczyciela/ki).

Wzmacnianie kompetencji komunikacji pokojowej i opartej na empatii

Integracja grupy przedszkolnej

Relaksacja

Nauczyciel/ka informuje dzieci o święcie obchodzonym 21 listopada – Dniu Życzliwości.

Pyta, czym, zdaniem dzieci, jest życzliwość i gdzie ona mieszka, co to znaczy być życzliwym/życzliwą? Po co jest nam życzliwość (w życiu? w grupie przedszkolnej? w relacjach między krajami? na świecie?)?

Budowanie świadomości dot. znaczenia postaw pokojowych pomiędzy ludźmi.

Nauczyciel/ka tłumaczy dzieciom przebieg zabawy.

Dzieci spacerują parami, na hasło nauczyciela/ki zatrzymują się, a następnie wykonują polecenia, np. kolega jest smutny – pociesz go, pada deszcz – weź kolegę pod parasol, koleżanka jest wesoła - uśmiechnij się do niej, kolega się przewrócił – pomóż mu wstać, koleżanka się złości – zapytaj, co ją złości, posłuchaj jej/ pociesz.

Nauczyciel chwali dzieci za pomoc koleżeńską i informuje, że na znak życzliwości i obchodzonego dziś święta każdy otrzyma z czarodziejskiej szkatułki magiczne serduszko, z którego płynie dobroć i miłość dla drugiego człowieka

(dzieci podają sobie szkatułkę i wyciągają z niej po jednym sercu, które przyklejają do bluzek).

Dzieci podają sobie szkatułkę i wyjmują z niej serca, które przyklejają do swoich koszulek.

Wzmacnianie postawy empatycznej wobec siebie i innych.

Budowanie postawy pomocniczości, podejmowania odpowiedzialności za to, co wydarza się w najbliższym otoczeniu.

Nauczyciel/ka prosi, aby dzieci dobrały się w pary. Śpiewa piosenkę, prosząc dzieci, by wykonywały kolejno polecenia: podały sobie ręce, uśmiechały się do siebie, kłaniały się sobie w prawą i w lewą stronę, podały sobie ręce.

Po każdej strofie następuje zmiana partnerów. Nauczyciel zachęca dzieci do wspólnego śpiewania.

Tekst piosenki:

Podaj rękę przyjacielu
i uśmiechnij się.
W prawo ukłoń się, w lewo ukłoń się.
Podaj rękę przyjacielu
i uśmiechnij się
dziś mamy życzliwości dzień!

Tańcząc, każdorazowo zmieniają partnera tak, by mogły okazać życzliwość większej liczbie kolegów i koleżanek.

Nauczyciel/ka zaprasza dzieci do wykonania wspólnego symbolu życzliwości, który pozostanie w sali/holu i będzie przypominał o tym, byśmy w każdy dzień byli dla siebie mili i wobec siebie życzliwi.

Praca plastyczna polega na odbiciu własnej, pomalowanej farbą dłoni na duży arkusz białego papieru w kształcie serca.

Podsumowując nauczyciel/ka podkreśla, że to serce zapełniło się kolorami dzięki zaangażowaniu i współpracy każdego dziecka. Każda dłoń jest inna tak jak każde dziecko w grupie jest wyjątkowe. I jednocześnie wszystkie dzieci czują ważne emocje, tak jak ludzie na całym świecie.

Budowanie postawy i umiejętności współpracy.