Planowana liczba odbiorców: 20 dzieci, 5-latki 
Czas trwania: 60 min

Cele ogólne

• Kształtowanie rozumienia różnorodności świata jako wartości.

Cele strategiczne

Dziecko:

• Rozumie integracyjne przesłanie zawarte w „Bajce o Ćwierćlandzie".
• Respektuje wspólnie ustalone zasady obowiązujące w zabawach i grach.
• Czuje się współodpowiedzialne za utrzymanie pozytywnych relacji z rówieśnikami.
• Rozumie, że każdy z nas jest inny, ale wszyscy jesteśmy równi.
• Rozumie, jak ważny jest szacunek do innych ludzi.
• Umie współpracować w grupie.

Materiały do przygotowania

• tekst pt. „Bajka o Ćwierćlandzie” (opowiadanie oparte na motywach bajki Giny Ruck-Pauquet)
• bibuła w czterech kolorach: żółtym, czerwonym, zielonym, niebieskim; szary papier; kredki pastele;  nożyczki; kolorowe kartki papieru; chusta animacyjna; piłka; 

Opis metodologii działań

Załączniki:

BAJKA O ĆWIERĆLANDZIE

(Opowiadanie oparte na motywach bajki Giny Ruck-Pauquet)

CZĘŚĆ I

„Ćwierćland" to ogromne państwo, które składa się z czterech krajów zwanych landami. W pierwszym kraju wszystko jest zielone, w drugim wszystko jest czerwone,
w trzecim – żółte, a w czwartym – niebieskie. W kraju zielonych wszystko jest zielone: domy, ogrody, ulice, zwierzęta, a także dorośli i dzieci. Dzieci nie chodzą do szkoły, a uczą się niewiele - tylko tego, co jest istotne dla koloru zielonego. A więc ważne jest wszystko, co jest zielone: ważne jest zielone ubranie i zielone jedzenie. Wszyscy, zarówno dorośli, jak i dzieci, grają w „ zielone". W całym kraju rozlegają się głosy: „ grasz w zielone?, masz zielone?. Dzieci z zielonego kraju bawią się w zielone skaczące żabki, skaczą przez zielone kaktusy oraz codziennie liczą zielone trawy. Kiedy liczenie staję się nudne, zaczynają wymyślać różne zielone potrawy, zielone prezenty itp.

W kraju czerwonychwszystko jest czerwone: domy, schody, piaskownice, a nawet dorośli i dzieci. W kraju tym nocą fruwają transparenty z hasłami „ Kolory zielony, niebieski
i żółty to oszustwo", „ Tylko czerwony jest prawdziwy". Każdego dnia dokładnie o godzinie czwartej, słychać głośne śpiewy truskawkowego hymnu. Dzieci z tego landu często bawią się w czerwoną zabawę, która polega na rzucaniu pomidorami w zachodzące słońce. Po zabawie zwykle siadają przy czerwonej lampie, zamykają czerwone oczy i marzą. Marzenia są oczywiście czerwone. Czerwone dzieci czasami bywają smutne, taj jakby im czegoś brakowało.

W kraju żółtychwszystko jest żółte" lizaki, sklepy, domy, a także dorośli i dzieci. Tutaj rozlega się głos z magnetofonu: „ Kolory zielony, czerwony i niebieski są do kitu", „ Żółty – to jest to!". Żółte dzieci zdejmują z żółtych głów czapki i w rytm cytrynowego walca tańczą para za para. Od czasu do czasu siadają na brzegu żółtej rzeki i marzą. Marzenia skupiają się wokół kolorów żółtych, bo przecież innych nie znają. A kiedy otwierają swoje żółte oczy, są trochę niezadowolone, nie wiedzą jednak dlaczego.

W kraju niebieskichwszystko jest niebieskie: landy, stoły, papugi, koty, ryby, buty,
a nawet dorośli i dzieci. Dzieci bawią się w niebieskie zabawy, śpiewają niebieskie piosenki, tańczą niebieskie tańce i modlą się do niebieskiego Boga. W kraju niebieskich wszędzie wiszą plakaty z napisem „ Niebieski, niebieski, niebieski", a dzieci, wpatrując się w niebieskie plakaty, dostają swędzenia na niebieskich piętach.

W każdym z landów nowo narodzone dzieci są na początku kolorowe. To dorośli patrząc na nie zielonymi oczami, głaszcząc niebieskimi rękami sprawiają, że w bardzo krótkim czasie maleństwa przybierają kolor swoich rodziców. W każdym też landzie mieszkają policjanci, którzy pilnie strzegą granic swego kraju. Codziennie rano, kiedy mieszkańcy jeszcze śpią, są ze sobą linią telefoniczna, wydawałoby się wiec, że można dzwonić do innych landów, ale niestety, jest to niemożliwe – kable telefoniczne są poprzecinane.

Pewnego razu w kraju zielonych urodził się chłopiec, którego nazwano Groszkiem. Groszek wyjątkowo długo był kolorowy, co bardzo niepokoiło rodziców. Dziwne też były niektóre jego zachowania, np. pewnego razu w paszczę zielonego robota, nawołującego do tępienia innych kolorów, włożył dziwny zielony przedmiot, który spowodował, że robot przestał działać. Innym razem zażyczył sobie czerwonej kropki, co wzbudziło ogólne niezadowolenie mieszkańców zielonego landu.

CZĘŚĆ II

Pewnego pięknego dnia w Ćwierćlandzie zdarzyło się coś bardzo niezwykłego. Otóż
w samym centrum landu zielonego wyrosła piękna żółta róża. Przechodzący obok dorośli zachowywali się jednak tak, jakby napotkali coś bardzo odrażającego. Szybko powiadomili miejscowa policję. Na miejsce niezwykłego zdarzenia przybyło 35 zielonych policjantów, którzy zielonymi szpadlami wgnietli żółtą różę w ziemię.

Od tego dnia wszystkie dzieci w Ćwierćlandzie odczuwały jakiś dziwny niepokój.

Pewnego kolejnego dnia wszystkie dzieci – zielone, czerwone, żółte i niebieskie – nagle pobiegły do miejsca, gdzie graniczą ze sobą wszystkie landy. Zaczęły się sobie bardzo przyglądać, nie mówiąc ani jednego słowa. Aż Groszek zrobił coś, co szybko pochwyciły pozostałe dzieci: zaczął zrywać papierowe granice. Dzieci zaczęły się do siebie uśmiechać, zaczęły się wspólnie bawić, a nawet wymieniać kolorami. Od tej pory dzieci były kolorowe, kolorowe były tez ich marzenia, życzenia i odczucia.

Dorośli patrzyli z niedowierzaniem. Niektórzy wybałuszali okrągłe oczy ze zdziwienia, ale byli i tacy, którzy także zaczęli wymieniać się z innymi kolorami. Tak naprawdę, to jednak najbardziej kolorowe były dzieci.